Als we iets onthouden van de Pano reportage van vorige week (cfr. het nogal creatief gebruik van dagcontracten) concluderen we dat het puzzelen met tijdelijke contracten geen goed voorbeeld is van werkbaar en wendbaar werk. Dat er in veel organisaties flexibel gewerkt moet worden, is uiteraard geen vraag meer. Maar het kan (en moet) op duurzame wijze ingevuld worden. Voor werkgevers en voor werknemers.
Zeker wanneer de concurrentie een mondiaal karakter heeft, zijn variabele werktijden een must. Of wanneer de klantvraag voortdurend in beweging is. Alleen, de wijze waarop die flexibiliteit vorm krijgt zou nooit gebaseerd mogen zijn op een kortetermijnvisie. En elke organisatie zou eerst moeten kijken naar mogelijkheden van interne flexibilisering. Want daar liggen vaak nog veel kansen.
Twee gezichten van flexibiliteit
De wereld om ons heen wordt steeds flexibeler – en vaak wordt dit als een positieve ontwikkeling gezien. Dankzij ruime of zelfs onbestaande openingstijden, krijgen we een grotere bereikbaarheid. Maar ook dankzij een steeds snellere dienstverlening hebben we meer mogelijkheden dan tevoren. Gemiddeld genomen hebben we het dus behoorlijk goed als consument van verschillende sectoren.
Maar dit heeft natuurlijk gevolgen voor werknemers en werkgevers. Organisaties moeten flexibel en efficiënter opereren. Als organisatie moet je snel kunnen reageren op pieken en dalen in de klantvraag. Dit betekent doorgaans dat ook de behoefte en de vormgeving van personeelsinzet wijzigt. Om tegemoet te komen aan die fluctuaties in het werk, zoeken werkgevers vaak een oplossing in ‘flexibele arbeidscontracten’ of uitzendkrachten.
Daar zitten uiteraard een aantal kansen. Maar wanneer uitzendkrachten structureel worden ingezet (zonder de inrichting van duurzame interne flexibiliteit) fronsen we toch even de wenkbrauwen. De risico’s van flexibel werken komen vaak op de schouders van diegene die voor flexibiliteit zorgt (cfr. de uitzendkrachten). Pano toonde hiervan helaas één (mooi) voorbeeld.
Duurzaamheid en flexibiliteit verenigbaar?
Duurzaamheid en flexibiliteit zijn op het eerste gezicht twee tegenstrijdige begrippen. Nochtans zijn er heel wat werkvormen en mogelijkheden waarbij flexibiliteit kansen biedt voor werkgever en werknemers. Duurzaamheid en flexibiliteit gaan wel degelijk mooi samen hoor. De uitdaging bestaat eruit om op lange termijn een balans te vinden tussen de belangen van werknemer en die van de organisatie. En dat is in principe ook een gezonde balans tussen interne en externe flexibiliteit.
Zoals onderstaand kwadrant laat zien, is de uitleen van externe krachten maar een klein deel van de oplossing. Wil je graag ‘handen en voeten’ geven aan variabele werktijden? Dan manen we je aan om vooral eerst werk te maken van je interne keuken.
Ook interessant
10 vuistregels voor gezondere en evenwichtige ploegenroosters
Een gebalanceerd rooster kan zowel fysiek als mentaal welzijn positief beïnvloeden. Aan de andere kant kunnen overbelastende, onevenwichtige roosters slaappatronen…
5 veelgemaakte fouten in personeelsplanning
1. Te laat de planning maken Planners of dispatchers zijn soms zo gefocust op dagelijkse gebeurtenissen dat ze te laat…
